Wystawa: "Widzieć słyszeć dotykać wiedzieć"
Biblioteka Uniwersytetu Warszawskiego, (sala wystawowa na parterze budynku)
ul. Dobra 56/66, Warszawa
1-17 marca 2001 r.
Fot. Wojciech Prażmowski: "Fotografia dla Marleny". Wystawa "Widzieć, słyszeć, dotykać, wiedzieć", Biblioteka Uniwersytetu Warszawskiego, marzec 2001
Gdybym dzisiaj miał podać definicję fotografii, to napisałbym: fotografia to radość spotkania. Moje spotkanie z Marleną sprawiło, że fotografie, które miałem wykonać, niespodziewanie zeszły na plan dalszy. Ważniejsze okazało się spotkanie i rozmowa z nią. Fotografia dla Marleny jest wyrazem poznania jej osobowości i wnętrza oraz radością spotkania. - W. Prażmowski
Widzieć...wiedzieć...
Wczoraj [1 marca 2001 r.] wieczorem w pobliżu nowej Biblioteki Uniwersytetu Warszawskiego bardzo trudno było znaleźć wolne miejsce do parkowania. Dziesiątki samochodów szczelnie wypełniało ulicę Dobrą i pobliskie uliczki. Już dawno nie było tyle osób na otwarciu wystawy fotograficznej. Wystawy o intrygującym tytule: "WIDZIEĆ, SŁYSZEĆ, DOTYKAĆ, WIEDZIEĆ."
Katalogu wystawy "Widzieć, słyszeć, dotykać, wiedzieć": redakcja: Piotr Stanisławski, projekt graficzny i przygotowanie do druku: Leszek Szurkowski. Fot. na okładce: Chris Nietenthal. wydawca: Fundacja "Polska bez barier" Stowarzyszenie Przyjaciół Integracji
Wystawa zorganizowana z inicjatywy "Integracji", pisma dla niepełnosprawnych, zawiera zdjęcia 15 fotografów zaproszonych do tego projektu. Każdy z fotografujących podszedł do tego tematu bardzo indywidualnie. Powstała dzięki temu bardzo ciekawa wystawa zbiorowa, gdzie każdy z autorów zaznacza wyraźnie swoją indywidualność. We wszystkich zdjęciach dominuje to co stanowi o sile takiej fotografii: prawdziwy, bezpośredni kontakt jaki udało się osiągnąć twórcom i bohaterom tych zdjęć.
A zdjęcia są poruszające: reportaż Chrisa Niedenthala ze szkolnego przedstawienia "Snu nocy letniej" w jednej ze szkół specjalnych w Hamburgu, niewidome dzieci z Lasek fotografowane przez Michała Gmitruka, próba uchwycenia kultury głuchoniemych w Instytutach Warszawy i Łodzi Piotra Bernasia, przejmujące kolaże plastyczne z Ośrodka dla Dzieci i Młodzieży Niewidomej i Słabowidzącej oraz piękna duża, przypominająca obrazy Chagalla plansza Andrzeja Świetlika będąca wizualizacją zapisu marzeń dziewcząt z Ośrodka Szkolno-Wychowawczego z Lasek.
Są na wystawie dynamiczne zdjęcia z dziedziny sportu. Tomasz Gudzowaty towarzyszył sportowcom niepełnosprawnym podczas ubiegłorocznej Paraolimpiady w Sydney, a Marcin Łobaczewski w formie reportażu zapisał zmagania niepełnosprawnych sportowców na mistrzostwach tzw. goal-balla, dyscypliny przypominającej piłkę ręczną, gdzie piłka jest "widoczna" poprzez dzwoneczki w niej umieszczone.
Fot. Maria Zbąska: Anita Siemaszko, bohaterka trzech zdjęć Marii Zbąskiej, od czternastego roku życia choruje na zanik mięśni. Porusza sie na wózku. Ukończyła wydział prawa na Uniwersytecie Gdańskim. Pracuje jako nauczyciel i wykładowca. Wystawa "Widzieć, słyszeć, dotykać, wiedzieć", Biblioteka Uniwersytetu Warszawskiego, marzec 2001.
Maciej Skawiński fotografował upośledzonych umysłowo aktorów "Absurdalnego kabaretu" z Domu Pomocy Spełecznej "Republika" w Chorzowie, Jacek Łagowski starał się utrwalić język migowy podczas obozu integracyjnego dla dzieci głuchoniemych w Tatrach, Władysław Lemm w sposób bardzo ciepły i bezpośredni sfotografował żyjącą w trudnych warunkach materialnych niepełnosprawna rodzinę. Bardzo wyciszone, kameralne zdjęcia Roberta Półkośnika ludzi upośledzonych umysłowo kontrastują z trzema bardzo dynamicznymi fotografiami Marii Zbąskiej, która w tak przejmujący sposób opowiada o zmaganiu się z wolnością i ograniczeniami swojej bohaterki, młodej atrakcyjnej i aktywnej życiowo kobiety uwięzionej z powodu choroby w wózku inwalidzkim. Poetyckie i oszczędne w wyrazie, akcentujące samotność, lakoniczne zdjęcia Adama Haydera. Bardzo wzruszające zdjęcia Piotra Wójcika, znane już co prawda z wcześniejszych publikacji na łamach Gazety Wyborczej, ale znakomicie wkomponowane w całość wystawy. Wójcik od lat fotografuje niepełnosprawnych, jego reportaże o harcerzach z ośrodka dla upośledzonych z Mieni czy dotkniętym nieuleczalną chorobą zniekształcenia twarzy chłopczyku odbiły się szerokim echem wśród setek tysięcy czytelników.
Są też na wystawie dwa przejmujące portrety. Jeden wspólny: autor i wybrany bohater. Autorem jest Mikołaj Grynberg a jego partnerem na zdjęciu jest niewidomy student Uniwersytu Warszawskiego. Powstały w ten sposób dwa zdjęcia, które Mikołaj zespolił w jedną fotografię. Jest w niej dużo radości życia i optymizmu.
Drugi, pojedynczy portret to fotografia wykonana przez Wojciecha Prażmowskiego. Jest to być może najbardziej przejmujące i najbardziej symboliczne zdjęcie całej wystawy. Niewidoma dziewczynka opiera dłonie na białej lasce stojąc na tle szarego muru. Ma za sobą szarą, pustą okienną wnękę, nad którą fotograf wmontował fragment kolorowej kompozycji nawiązującej do jego wcześniejszych zdjęć z cyklu "Bardzo martwe natury". Czy ten kolorowy świat może zaistnieć naprawdę? Choćby w jakimś symbolicznym wymiarze.
Czy tego pytania nie można skierować do wszystkich, którzy przyjdą na tę wystawę?
Fot. Mikołaj Grynberg: na zdj. autor i Paweł Wdowik, który jest pełnomocnikiem rektora do spraw osób niepełnosprawnych na Uniwersytecie Warszawskim. Wystawa "Widzieć, słyszeć, dotykać, wiedzieć", Biblioteka Uniwersytetu Warszawskiego, marzec 2001
Fot. Marcin Łobaczewski: zawody w goall-ballu, Katowice. Wystawa "Widzieć, słyszeć, dotykać, wiedzieć", Biblioteka Uniwersytetu Warszawskiego, marzec 2001
Fot. Robert Półkośnik. Wystawa "Widzieć, słyszeć, dotykać, wiedzieć", Biblioteka Uniwersytetu Warszawskiego, marzec 2001
Fot. Andrzej Świetlik: płócienny obraz przedstawia dziewczęta z Ośrodka Szkolno-Wychowawczego w Laskach k.Warszawy, fotograficzny zapis ich marzeń. Wystawa "Widzieć, słyszeć, dotykać, wiedzieć", Biblioteka Uniwersytetu Warszawskiego, marzec 2001
Fot. Piotr Wójcik: harcerze z ośrodka dla upośledzonych umysłowo w Mieni pod Mińskiem Mazowieckim - obecnie Dom Pomocy Społecznej "Jedlina". Wystawa "Widzieć, słyszeć, dotykać, wiedzieć", Biblioteka Uniwersytetu Warszawskiego, marzec 2001
Piotr Pawłowski, redaktor naczelny pisma Integracje i jeden z inicjatorów wystawy, podczas otwarcia zaznaczył, że ta wystawa poruszając tzw. problem niepełnosprawności mówi właściwie wprost o istocie człowieczeństwa. Niepełnosprawność powinna być czymś normalnym, "abyśmy zaczęli naprawdę: widzieć, słyszeć, dotykać, wiedzieć".
Podsumowując: wystawa ta jest nie tylko wielkim przesłaniem i apelem - jest również, a może przede wszystkim, wspaniałą prezentacją znakomitej fotografii. Takiej fotografii, jakiej nigdy nie jest za wiele, zarówno w prasie, w wydawnictwach, jak i w salach wystawowych.
MG
Reprodukowane powyżej zdjęcia pochodzą z katalogu wystawy.
Otwarcie wystawy "Widzieć, słyszeć, dotykać, wiedzieć" w Bibliotece Uniwersytetu Warszawskiego, 1 marca 200, przemawia (siedzący) Piotr Pawłowski, red naczelny pisma "Integracja", pierwszy z prawej Andrzej Świetlik, w głębi pozostali autorzy wystawy. Fot. M. Grygiel
Zobacz też:
Copyright © 1997-2024 Marek Grygiel / Copyright for www edition © 1997-2024 Zeta-Media Inc.
24 - 12 - 09
