Skrywając pod materialnością nagość, unikam wstydu, Intymność ma zanika, pod maską sztuczności, Me ciało zniekształca się, a materia staje się skórą. Prawdziwość popycha w otchłań samotności, zaś Sztuczność staje się domem, nagość jego więzieniem. Alicja Łukasiak
O, że w ostatnich latach artyści skierowali swoją uwagę na samych siebie nie stanowi już dla nikogo żadnego odkrycia. Rzeczywistość zewnętrzna stała się bardziej przewidywalna i monotonna, a ciało ludzkie nieodmiennie dostarczyć może nowych inspiracji. Tym razem ciało to zostało ujęte w pewien stały element tworzący ornament wypełniający wnętrze całej przestrzeni galerii. Ale nie ma tutaj żadnego chaosu, wszystko istnieje w sposób uporządkowany, podlegający pewnej symetrii i ustalonemu wcześniej porządkowi. Intymne fragmenty ciała w komputerowo przetworzonej i wielokrotnie, niczym muzyczna fraza, powtarzanej fotografii układają się w równo biegnące pasy i ciągi tworząc wyrafinowany chłodny zapis. Intymność szczegółu zamienia się w pozbawioną emocji symetryczną kompozycję. Ta konsekwencja układu określa w nieoczekiwany sposób przestrzeń galerii, kieruje nasze myśli bardziej w stronę architektury niż jakiejkolwiek emocji.
Click here
for English
version of
this page
Nie ma w tej pracy żadnego ideologicznego dyskursu jaki cechował na przykład dość podobne pod względem formalnym prace Zofii Kulik, nie ma rozważań o charakterze egzystencjalnym, jak to miało miejsce w przypadku prezentowanych przed laty w Małej Galerii prac Jerzego Sadowskiego czy Konrada Kuzyszyna. Alicja Łukasiak tworzy instalację odwołującą się bardziej do miejsca w jakim powstaje niż do "ukrytych znaczeń" jakie może zawierać, chociaż element przełamywania intymności na pewno stanowi jedno z podstawowych założeń tej realizacji. Czy "zmaterializowanie" ciała w wielokrotnym rytmie powtarzanych motywów eliminuje intymność, czy wizerunek ciała zwielokrotniony w matematycznie wyliczony sposób pozostawia miejsce na jakiekolwiek emocjonalne odczucia? Takie pytania można sobie zadać nie koniecznie szukając natychmiastowych odpowiedzi.
Marek Grygiel
Alicja Łukasiak
ur. 1975 w Radomiu
e-mail: alicjalukasiak@wp.pl
studia: Wydział Artystyczny UMCS w Lublinie 1995-2000 (pracownia grafiki prof. Piotr Lech)
Roczne stypendium twórcze Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego
Wystawy indywidualne
1998 Fotografia, Galeria Chatka Żaka, Lublin
1999 "Elementum", instalacja, Galeria Biała, Lublin
2000 "Ornamenty, instalacja, Galeria Biała, Lublin
Wystawy zbiorowe
1990 "Europa bez granic" - plakat, wystawa międzynarodowa, Utrecht, Holandia
1996 "Wire Material" - pokaz mody, Wydział Artystyczny UMCS, Lublin
1997 "Drutowizualizacja", "Rozpad", instalacje, Lublin
"Nowogródek 97", Galeria Chatka Żaka, Lublin
1998 Uczłodrutowienie, instalacja , Wydział Artystyczny UMCS, Lublin
1998 "Wilno 98", Lublin
Alicja Łukasiak w Małej Galerii ZPAF/CSW
W Małej Galerii ZPAF/CSW przy pl. Zamkowym 8 Alicja Łukasiak prezentuje swoją wystawę "Transpozycja". Artystkę fascynuje ciało. Fotografuje całe nagie sylwetki, poszczególne części ciała, a ze szczególną lubością części intymne. Następnie przetwarza je komputerowo, zestawiając w estetyczne, ornamentalne wzory.
- Chcę je odczłowieczyć, sprowadzić do prostego znaku - mówi Alicja Łukasiak. - Następnie "rozlewam" ornament na architekturę. Komponując wystawę, zawsze biorę pod uwagę specyfikę miejsca. Tu - w Małej Galerii - pokryłam na przykład fotografiami cały stojący pośrodku słup.
Alicja Łukasiak w ubiegłym roku skończyła z wyróżnieniem Wydział Artystyczny UMCS w Lublinie. "Transpozycja" w Małej Galerii jest jej pierwszą warszawską wystawą.
aka
Gazeta Stołeczna, 27.II.01
Copyright © 1997-2024 Marek Grygiel / Copyright for www edition © 1997-2024 Zeta-Media Inc.
29 - 03 - 01