Michael Hoppen Gallery
3 Jubilee Place, Londyn
15 września – 31 października 2004
David Parker
Sirens
David Parker Sirens III, 2003
172 x 101.5 cm Toned silver gelatin print from an edition of 10
© David Parker, courtesy of Michael Hoppen Gallery
 |
Click
for ENGLISH VERSION of this page |
W ciągu ostatnich lat David Parker podróżuje po bezludnych częściach wybrzeża fotografując monumentalne formy geologiczne. W specjalnie przystosowanym do tego celu samochodzie wozi specjalnie skonstruowany aparat panoramiczny, statyw oraz ciemnię w której wywołuje naświetlone klisze. Prawie dwumetrowe, własnoręcznie wykonane tonowane powiększenia na barycie, świadczą o kunszcie technicznym fotografa i o jego fascynacji dziewiętnastowieczną fotografią krajobrazową, szczególnie pracami Carleton Watkings’a i Timothy O’Sullivan’a. Parker fotografuje na 8 minutowym czasie naświetlania i stosuje proces przypominający oryginalny wet collodion*. Powstałe w ten sposób fotografie cechuje atmosfera ciszy, bezruchu i przestrzeni w której możemy kontemplować monumentalne formy natury. David Parker nie stosuje typowych XIX wiecznych zabiegów dla pokazania wielko wymiarowości fotografowanych obiektów. Nie tylko nie umieszcza w kadrze postaci czy obiektów dla porównania skali, ale przeciwnie – eliminuje wszystkie detale, otaczając formy mleczną, nieokreśloną przestrzenią. Duży rozmiar zdjęć powoduje, że przestrzeń ta otacza i otula widza ze wszystkich stron i prowadzi ku kontemplacji niesamowitych, a jednak rzeczywistych form. Istotnie, skały te zupełnie niespodziewanie wynurzają się z morza jak Homerowskie syreny. Nawiązuje do nich tytuł wystawy, na której prezentowane jest jedenaście prac z tego cyklu. Parkera zawsze interesowały powiązania między mitologią a krajobrazem, szczególnie formami, którym kultura nadaje szczególne duchowe i legendarne znaczenie. Jest w tym zbliżony do tradycji malarstwa romantycznego, szczególnie Caspara Davida Fridriecha, który wypełniał pejzaż znaczeniem religijnym i symbolicznym. Dla Parkera morze, z którego wyłaniają się skalne kolosy, jest miejscem w którym tak jak w snach, jesteśmy w stanie najbardziej zbliżyć się do innego świata. Formy skalne nabierają archetypicznych, pozawerbalnych znaczeń, są narzędziem kontemplacji a nie dokumentacji. Dlatego autor celowo nie ujawnia nazw, ani ich lokalizacji. Nie chce, żeby postrzegano je jako konkretne miejsca u wybrzeży Szkocji czy Normandii, ale jako ponadczasowe, uniwersalne formy-symbole.
David Parker Sirens XIII, 2003
172 x 101.5 cm Toned silver gelatin print from an edition of 10
© David Parker, courtesy of Michael Hoppen Gallery
„Syreny” Davida Parkera, tak jak jego poprzedni cykl „The Phenomenal World” należą do zupełnie innego fotograficznego świata niż dzisiejsza, coraz powszechniej uprawiana, szybka, łatwa i szeroko dostępna fotografia cyfrowa. Fotografia, tak jak uprawia ją Parker wymaga nie często dziś spotykanego uczestnictwa i zaangażowania w powstawanie obrazu fotograficznego. Czas i samotność wpisana jest w podróżowanie w poszukiwaniu tematów, powolne tempo wymagane w fotografowaniu aparatem wielkoformatowym. Fotograf w pełni uczestniczy w każdym etapie procesu powstawania fotografii, łącznie z projektowaniem sprzętu i materiału. Specjalnie skonstruowany Zaissowski obiektyw oraz film, którego używa wykonane zostały na jego zamówienie. Tempo pracy i konieczność zaangażowania w każdy szczegół procesu przekłada się na estetykę obrazu. Czas i przestrzeń zapisane w tych fotografiach są luksusem, którego w teraźniejszości początku 21 wieku nie dane jest nam doświadczać. Dzięki monumentalnym i ponadczasowym fotografiom Davida Parkera możemy zaczerpnąć nieco przestrzeni i trochę wieczności.
Basia Sokołowska
*Mokra metoda kolodionowa – proces otrzymywania obrazu fotograficznego przez pokrycie szklanej płyty zawiesiną roztworu jodku i bromku potasowego lub amonowego w kolodium czyli alkoholowo-eterowym roztworze nitrocelulozy i zanurzeniu płyty w roztworze kwasu galusowego. Utrwalenie następuje w roztworze tiosiarczanu sodowego lub cyjanku potasowego.
Metodę tę wynaleźli w 1851 roku francuski malarz Le Gray i Anglik F.S. Archer, stosowali ją przez około 30 lat m.in. Hill, Camron, R.Fenton, Nadar a z polskich fotografów Beyer, Mieczkowski, Rzewuski. Została wyparta przez suche płyty bromowo-żelatynowe.
Zobacz też:
Copyright © 1997-2024 Marek Grygiel / Copyright for www edition © 1997-2024 Zeta-Media Inc.