”Czuły Barbarzyńca”
ul. Dobra 31, Warszawa
21 maja 2006.

 

 

Wally-Walter Gilbert - Fotografie

 

POD koniec maja w warszawskiej księgarni „Czuły Barbarzyńca” odbyło się spotkanie zorganizowane przez galerię „2b” (Klara Kopcińska, Żuk Piwkowski). Jego bohaterem był fotograf Wally Gilbert, który w roku 1980 jako Walter Gilbert dostał nagrodę Nobla w dziedzinie chemii za badania dotyczące DNA. Gilbert po kilkudziesięciu latach badań naukowych zajął się fotografią (nie rezygnując z nauki). Jego prace zostały dostrzeżone przez pracującego w Bostonie polskiego kuratora Jana Kubasiewicza, który doprowadził w roku 2004 do indywidualnej wystawy zdjęć noblisty w Patricia Doran Graduate Gallery w Massachusetts College of Art w Bostonie.

Obecnie Gilbert przebywał w Warszawie na zaproszenie galerii „2b” by wykonać serię zdjęć w Muzeum Przemysłu, czyli dawnej fabryce Norblina. Wybór tego miejsca jest nieprzypadkowy i obiecujący, sądząc po zaprezentowanych próbach, ponieważ Gilberta – fotografa interesują formy przemysłowe i faktury skorodowanych czy w inny sposób zniszczonych powierzchni. Najciekawsze z pokazanych prac wydają się być znaczne, czasami ponad stukrotne powiększenia małych fragmentów, które niejednokrotnie przypominają mikroskopowy obraz żywych tkanek czy kultur bakterii. Gilbert swoje zdjęcia poddaje obróbce komputerowej dokonując przekształceń barwnych, a czasami również deformacji kształtu. Korzysta on przy tym nie tylko ze standardowych programów Photoshopa, ale również z programów modyfikowanych przez siebie. O ile właśnie te makrofotografie i zdjęcia niewielkich fragmentów obiektów industrialnych są dosyć oryginalne, to te, w których występuje szerszy plan, wydają się być mniej interesujące.

 

Przypadek Wally’ego-Waltera Gilberta jest przykładem „podwójnego życia” naukowca i człowieka o wrażliwości estetycznej. Można tu oczywiście przywołać Einsteina grającego na skrzypcach, ale bliższy będzie przykład Romana Vishniaca, biologa i fotografa, który bardziej znany jest jako fotograf (przy istotnych osiągnięciach naukowych) i którego również „życie fotograficzne” można podzielić na dwie części: przedwojenne zdjęcia Żydów wschodnioeuropejskich i powojenne mikroskopowe zdjęcia żywych organizmów składające się na cykl „Building Blocks of Life” (Klocki życia), przypominające niektóre z makrofotografii Gilberta. Do prac Gilberta można mieć zastrzeżenia, ale też można widzieć w nich pewien potencjał. Trudno jest powiedzieć już teraz, czy mamy do czynienia jedynie z hobby naukowego emeryta czy też jego fascynacja fotograficznym medium połączona ze sprawnością programisty, siłą intelektu i wspominaną już wrażliwością estetyczną zaowocuje czymś o większym artystycznym ciężarze gatunkowym. Entuzjazm i pracowitość Wally’ego Gilberta tego nie wyklucza.

K.W.

 

Zobacz też:

• Wally Gilbert - web site