"Plossu Cinéma 1962-1965"
Galerie La Non-Maison w Aix-en-Provence;

"Plossu Cinéma 1966 - 2009"
FRAC Provence-Alpes-Cote d'Azur w Marsylii,
22 stycznia - 17 kwietnia 2010 r.

 

 

Plossu Cinéma

Od dawna wiadomo, że fotografia Bernarda Plossu swoje inspiracje zawdzięcza kinu. Jeszcze w latach gimnazjalnych bywał uczestnikiem seansów filmowych w Kinotece Francuskiej w pałacu Chaillot, wtedy kręcił pierwsze amatorskie filmy i wtedy wykonał serie autoportretów nawiązujących do poetyki filmów Francois Truffaut. Ślady pierwszych fascynacji filmem będą towarzyszyły twórczości fotograficznej Plossu już zawsze,  w czasie jego licznych i dalekich podróży, do Ameryki Łacińskiej, Indochin, czy Afryki, gdzie jako mały chłopiec podróżując wraz z ojcem wykonywał pierwsze zdjęcia małym Kodakiem Brownie. Ogromny wpływ na formowanie się młodego człowieka i artysty stają się lata 60 i Nowa Fala : twórczość takich wybitnych filmowców jak Godard czy równie mocno inspirujący Ingamr Bergman.

Na początku roku (2010) w galerii w Aix-en-Provence i w Marsylii odbyły się ciekawe wystawy, które podsumowały głębokie związki i ścisłe relacje Bernarda Plossu ze sztuka filmową.

Z tej okazji wydany został poręczny album w którym oprócz dziesiątek zdjęć autora jest kilka znakomitych tekstów wybitnych specjalistów-krytyków i historyków kina analizujących całe to złożone zjawisko jakim jest fotografia tego wybitnego, ale niezbyt dobrze znanego w Polsce i w Europie Środkowej artysty.

Zdjęcia zadziwiające ponieważ dotyczą kina w każdym aspekcie - zobaczyć w tym albumie można fotografie słynnego dworca kolejowego w La Ciotat, gdzie bracia Lumiere w jednym ze swoich pierwszych filmów nakręcili scenę wjeżdżającego na peron pociągu (warto dodać, że jest to miasto w którym po licznych wojażach artysta osiadł od kilkunastu lat na stałe), jest zdjęcie upamiętniającej to wydarzenie tablicy, jest i sam fotograf trzymający klasyczną kamerę filmową na peronie i metalowe okrągłe pudełka z filmami słynnych braci w fundacji ich imienia.

Osobny rozdział to budynki kinowe Kalifornii i Nowego Meksyku z czasów jego długiego amerykańskiego pobytu. Kin zresztą jest więcej i to z tak egzotycznych miejsc jak Mali czy Sudan. Są postacie kina, m.in. reżyser Robert Altman, aktorzy Sam Shepard, Peter Coyote, aktorki Kim Bassinger, Isabelle Huppert, w różnych ujęciach migają nam wizerunki pięknej Sophie Loren, czy Marylin Monroe. Jest cała seria zdjęć, które są inspirowane konkretnymi klasycznymi pozycjami filmowymi - takimi jak np. "Zeszłego roku w Marienbadzie" Alain Resnais,  "Zaćmienie" Antonioniego,  "Los Olvidados" Bunuela czy "Tam gdzie rosną poziomki" Bergmana, a także zdjęcia "do filmów" Claude'a Chabrola, Francois Truffaut'a, Roberta Bresson'a, Giuseppe De Santisa.

A wszystko to przeplatane zdjęciami z niezliczonych podróży, zdjęciami zrobionymi w biegu,  w czasie przemieszczania się z kontynentu na kontynent, z kraju do kraju w odmienny klimat krajobraz. Wszystkie te fotografie, tak blisko dotykające codziennego życia mają ogromne pokłady romantyzmu i jakiś rodzaj właśnie filmowej narracji - nie bez powodu Plossu fotografował  (i wydawał również w formie albumu) np. swoje reminiscencje z podróży koleją we włoskim Piemoncie, czy ulotne zasnute nostalgią i niedopowiedzeniem zapisy pieszych wypraw po Masywie Centralnym, w Sabaudii,  Prowansji czy Andaluzji gdzie przemieszkiwał również przez kilka lat.

Sztuka fotograficzna Bernarda Plossu to niezwykły opis nieustannego ruchu noszącego cechy  filmowej narracji. Nic dziwnego zatem, że musiało dojść do prezentacji takich wystaw i publikacji takiego albumu gdzie film i fotografia zderzyły się tak konsekwentnie i harmonijnie.

M.G.