Mała Galeria ZPAF-CSW
Plac Zamkowy 8, Warszawa
1 - 31 lipca 2003 r.
Paweł Maciak: "Przemiana materii"
Paweł Maciak: "Przemiana materii"
Mała Galeria ZPAF-CSW, Warszawa, lipiec 2003
Click here
for English
version of
this page
OBEC Natury człowiek jest tylko jedną z niezliczonej ilości form na która ona się składa. Z punktu widzenia człowieka najważniejsza i niezbywalna, z punktu widzenia Natury niekonieczna i jak wiele innych gatunków podlegająca procesowi ewolucji. W nieustannie powtarzającym się misterium przeistoczeń na jaki składają się narodziny-życie i śmierć wszystko podlega wiecznej przemianie, niezmienna pozostaje jedynie materia prima, z której niegdyś powstał nasz świat. Właśnie owa materia prima, a raczej uchwycenie jej metafizycznego zjawiania się i znikania fascynuje Pawła Maciaka, autora intrygującego cyklu fotograficznego pn. "Przemiana materii". Autor konfrontuje nas z prostymi prawdami metafizycznymi, które zdawałoby się po sposobie ich zafałszowywania czy tez raczej zmiękczania ich przez język kultury niechętnie towarzysza naszemu codziennemu życiu jako świadomość, jako niezbywalna prawda egzystencji.
Ba, poprzez ich estetyzacje, hołdowanie takim a nie innym wzorcom kulturowym (np. kultowi siły, młodości i idealnego piękna ciała) na wiele sposobów usiłujemy owej obecności śmierci zaprzeczyć. Narodziny, życie i śmierć ukazywane sa na fotografiach Maciaka jako proces biologicznego wzrostu oparty na nieustannym zjadaniu się, pożeraniu, wzajemnym wchłanianiu się form.
Wpisany w to jest równolegle toczący się proces rozkładu i obumierania, a także nadzieja powrotu do źródeł, do prapoczątku procesu jakim jest przeistoczenie się w kolejna formę należącą do Natury. Aby zdefiniować swoja ostrość widzenia Maciak tworzy kompozycje pełne napięcia metafizycznego, zwraca nasza uwagę na momenty pojawiania się owych punktów refleksji tkwiące gdzieś na styku życia ze śmiercią. Takim pretekstem może być napotkanie na drodze ciała martwego ptaka, dotyk ziemi, widok rozkładającego się pożywienia, którego nie zdążyliśmy na czas zjeść. Artysta stara się utrwalić w obiektywie obrazy niechciane, takie, których z reguły unikamy, traktując je jako nieestetyczne, zbędne, pozbawione formy. Dzieje się tak w istocie, gdyż jakby to powiedział Heidegger przejmują one nas "metafizyczna trwoga", wypełniają panicznym strachem przed unicestwieniem wszelkich sensów na jakie składa się ludzkie życie. Dostrzeganie mikrokosmosu to nie tylko wnikliwe analizowanie form żywych, ale i martwej ich postaci, form i kształtów materii, których ze względu na groźbę dekonstrukcji sensów zdajemy się bezpiecznie nie dostrzegać. Z jednej strony mamy wiec fotografie niemal analityczne, prawie naukowe, gdzie konfrontujemy się z ekspresja o "bezosobowej" treści, z drugiej zaś wiele z tych obrazów tchnie głęboką chęcią odnalezienia wymiaru symbolicznego własnej egzystencji. Wówczas do głosu dochodzi podmiotowość narratora, dyskretnie obecnego na niektórych fotografiach, widocznego w postaci dłoni czy fragmentu twarzy.
Cykl „Przemiana materii" Pawła Maciaka poświęcony jest biologiczności, posługującej się językiem ciała, którego racje nieraz stoją w sprzeczności z wola kształtowaną przez rozum. Wyrażają niewątpliwie dramatyczny aspekt ludzkiej egzystencji. Ten okrutny biologizm rzadko staje się udziałem doświadczenia artystów zanurzonych w komercyjny świat sztuki. Komercyjny w znaczeniu pięknej estetyzującej, pożądanej społecznie i akceptowanej formy.
Paweł Maciak: "Przemiana materii"
Mała Galeria ZPAF-CSW, Warszawa, lipiec 2003
Paweł Maciak: "Przemiana materii"
Mała Galeria ZPAF-CSW, Warszawa, lipiec 2003
Paweł Maciak: "Przemiana materii"
Mała Galeria ZPAF-CSW, Warszawa, lipiec 2003
Prace Pawła Maciaka składające się na cykl "Przemiana materii" posiadają wymiar uniwersalny. Człowiek przedstawiany na nich jest jako jeden z elementów procesu, pozbawiony ram kulturowych, istnieje na nich niejako poza konkretnym miejscem i czasem. Pozbawiony właściwości kulturowych człowiek staje się bliższy innym organizmom, uchwycony w symbiozie z nimi, podlegający tym samym prawom naturalnym zawieszony zostaje poza dobrem i złem, poza moralnymi ocenami i innymi kategoriami obmyślonymi przez człowieka.
Życie sprowadzone jest w tych pracach do konieczności zdobywania pożywienia i dostarczania organizmowi energii niezbędnej do rozkładu, a zaprzestanie owych Czynności lub jakikolwiek bunt w tym kierunku może zakończyć się choroba lub śmiercią. Metafizyczny wymiar pochłaniania i wydalania dostrzec można w uporczywie powtarzających się zbliżeniach jedzących i oddychających ust, a także w pracach gdzie owo pożywienie przeistacza się w nowa formę, nie mającą jeszcze sprecyzowanego kształtu. Widoki rozkładających się resztek współistnieją z obrazami fragmentów natury bardziej doformowanymi choć podobnie jak tamte martwymi - wystarczy spojrzeć na smutek fotografii z martwymi ćmami i muchami. Ciekawe jest tez to, ze podobną trwogą nie napawają nas martwe liście paproci czy przekrojona na pól cebula. Obserwowanie pojawiania się nowych form, sposobów przeistaczania się (i rozkładu) z punktu widzenia człowieka zawsze było procesem poznawczym, różne były tylko wnioski, jakie z tych obserwacji wysnuwano, i kształt myśli, jakie w trakcie owych obserwacji utrwalano w zapisie.
W tym wypadku artysta wciąga nas w proces uczestnictwa we własnych badaniach, formułowanie wniosków pozostawiając naszej wrażliwości i kondycji umysłowej.
Jolanta Ciesielska
Paweł Maciak: "Przemiana materii"
Mała Galeria ZPAF-CSW, Warszawa, lipiec 2003
Paweł Maciak: "Przemiana materii"
Mała Galeria ZPAF-CSW, Warszawa, lipiec 2003
Paweł Maciak: "Przemiana materii"
Mała Galeria ZPAF-CSW, Warszawa, lipiec 2003
Paweł Maciak: "Przemiana materii"
Mała Galeria ZPAF-CSW, Warszawa, lipiec 2003
Fot. K. WojciechowskiPaweł Maciak
ur. 1969
Fotograf, malarz, grafik. Zajmuje się głównie fotografią makro oraz portretem.
Absolwent Wydziału Grafiki i Malarstwa PWSSP w Łodzi.
W roku 1990 ukończył Studium Nauczycielskie o kierunku Wychowanie Plastyczne w Warszawie.
W latach 1990-91 studiował na wydziale Wychowania Plastycznego UMCS w Lublinie.
1996 - dyplom w pracowni drzeworytu prof. A. Bartczaka.
Studiował także fotografię, malarstwo i typografię.
Wystawy indywidualne:
1997 - „Proszę się nie wyrażać ”, Galeria LTF, Łódź
1998 - „Gołębie krążą wg Pawła Maciaka”, Pub „Łódź Kaliska”, Łódź
1999 - „Odmiana przez osoby”, Forum Fabricum, Łódź
2000 - „54 zdjęcia”, Forum Fabricum, Łódź
2000 - „Odmiana przez osoby”, Mózg, Bydgoszcz
2000 - „Szczere Pole”, Mózg, Bydgoszcz
2002 - „Pierwsza miłość”, Galeria Manhattan, Łódź
Mała Galeria ZPAF-CSW, Warszawa, 1 lipca 2003 r.: otwarcie wystawy Pawła Maciaka - autor z prawej. Fot. A. Mazur
Mała Galeria ZPAF-CSW, Warszawa, 1 lipca 2003 r.: otwarcie wystawy Pawła Maciaka. Fot. M. Grygiel
Mała Galeria ZPAF-CSW, Warszawa, 1 lipca 2003 r.: otwarcie wystawy Pawła Maciaka. Fot. K. Wojciechowski
Copyright © 1997-2024 Marek Grygiel / Copyright for www edition © 1997-2024 Zeta-Media Inc.
04 - 07 - 03
