Waldemar Jama: „Paralaksa”
Waldemar Jama: „Paralaksa”
Mała Galeria ZPAF-CSW, Warszawa, kwiecień 2003
Click here
for English
version of
this page
ARALAKSA - tytuł najnowszego cyklu prac Waldemara Jamy jest terminem bezpośrednio odnoszącym się do zjawisk fizycznych w rozumieniu ogólnym i oznacza błąd w odczytywaniu wskazań przyrządów w wyniku nieodpowiedniego ustawienia oka wobec ustanowionej skali. W rozumieniu czysto fotograficznym oznacza nieco inny zakres widzenia obrazu wobec tego co można zobaczyć w celowniku aparatu. Ta niezgodność widzenia, pewne odchylenie są zapewne głębszą metaforą odnoszącą się do lalek i manekinów pojawiających się na zdjęciach Waldemara Jamy.
Waldemar Jama: „Paralaksa”
Mała Galeria ZPAF-CSW, Warszawa, kwiecień 2003
Dla autora lalki są naiwną imitacją człowieka, jego ukrytych zachowań, pewnej tajemnicy wiodącej w stronę nieodgadnionej pustki i rozpaczy, coś maskują, ukrywają, ich odbiór związany jest zawsze z pewnym „przesunięciem”. Jama wrażenie to potęguje, zmieniając położenie poszczególnych, fragmentarycznych elementów , nakładając korpusy manekinów na ich bezwłose głowy, ręce lalek na ich nóżki, zestawiając korpusy w nowe geometryzujące kształty i figury. Jest to próba dopasowania poszczególnych elementów i ich jednoczesnej dekonstrukcji. Autorowi chodzi zapewne o odczucie błędu, przesunięcia, owej „paralaksy” nie tylko w odniesieniu do materialnej substancji tych przedmiotów ale również w odczytaniu stanu ich ducha - jeśli przyjmiemy umownie, że z takim stanem mamy tutaj do czynienia. Jest to jednocześnie poszukiwanie „syntezy pewnych postaw, które determinują ludzi” jak napisał w jednym z listów.
Manekiny, które fotografował już w 1966 roku, teatralne marionetki i kukiełki fotografowane od kilku lat, fantomy, które przybrały postać wiejskich strachów (jedna z poprzednich wystaw w Małej Galerii) to świat wizerunków będący „sygnałem do bezpośredniej konfrontacji z realnością świata”, jak pisze Adam Sobota w jednym ze swoich ostatnich esejów. W przypadku prac Waldemara Jamy ta konfrontacja przebiega na granicy błędu odczytywania. Lalki i manekiny są takim konkretem, ale niosą ze sobą również możliwość znacznie szerszych interpretacji i skojarzeń Dla autora są pewną imitacją życia człowieka, również z tym „przesunięciem - paralaksą” ze sfery ciała w stronę ducha.
Marek Grygiel
Waldemar Jama: „Paralaksa”
Mała Galeria ZPAF-CSW, Warszawa, kwiecień 2003
Poprzednie wystawy Waldemara Jamy w Małej Galerii:
- 1991 - „Podróże”
- 1995 - „Fantomy”
- 2000 - „Ankry - Śląskie rydwany”
Zobacz też:
Waldemar Jama: „Paralaksa”
Mała Galeria ZPAF-CSW, Warszawa, kwiecień 2003
Również w fotoTAPECIE:
Copyright © 1997-2024 Marek Grygiel / Copyright for www edition © 1997-2024 Zeta-Media Inc.
02 - 04 - 03