NAUCZYCIELKA rozdała przegląd prasy. Naszym zadaniem było znalezienie w nim jokichkolwiek sprzeczności czy niespójności. Podkreśliłem jedno zdanie, ale nie potrafiłem wytłumaczyć dlaczego właśnie ono zwróciło moją uwagę. Był to cytat z przemówienia jakiegoś polityka. Odwoływał się on do podstawowych zasad moralnych, do naszych obowiązków i wolności. Tego typu pytania stawiane są zwykle z wielkim zaangażowaniem tuż przed finałem ważnego przemówienia. Mimo jaskrawej wyrazistości wypowiedź ta była niewystarczająco jasna byśmy mogli ocenić jej szczerość. Okazało się że nauczycielka spłatała nam figla łącząc w jedną całość fragmenty dwóch przemówień kandydatów rywalizujących ze sobą partii politycznych. Nie przypominam sobie żeby ktokolwiek w klasie to zauważył.

Niedawno wpadł mi w ręce zeszyt z tym fikcyjnym tekstem. Te same sformułowania mogłyby być użyte równie dobrze dzisiaj jako sposób na ucieczkę od rzeczywistości i oddzia ływanie na nasze emocje, pod pozorem rozstrzygania kwestii moralnych obowiązków. Miedzy stronami tego samego zeszytu znalazłem również kilka negatywów małoobrazkowych. To były zdjęcia, zbudowanych w czasach średniowiecza, bastionów moralności. Mimo że negatywy znalazły się obok tekstu zupełnie przypadkiem, uderzający jest pewnego rodzaju związek pomiędzy podniszczonymi fasadami starych katedr i pompatycznym słownictwem, które można często spotkać w relacjach wiadomości codziennych.

Używając technik cyfrowych i fotograficznych starałem sie stworzyć wizualną reprezentację mojego szkolnego zeszytu. Te próby przerodziły się w niekończący się proces „przefotografowywania” świata w którym byłem wychowany i obecnego otoczenia jako jednej rzeczywistości. Największą przyjemność sprawia mi obserwowanie wieloznacznego tekstu kiedy wtapia się w srebrowo-żelatynowy obraz katedry.

Tomasz Konart, 2004

Click for ENGLISH VERSION of this page

JESZCZE nigdy informacja nie miała takiego znaczenia jak dzisiaj. Szczególnie teraz, w czasie gwałtownych, nieprzewidywalnych zmian i nieoczekiwanych wydarzeń. Niektórzy twierdzą że w przyszłości skazani będziemy na przypadkowe zapisy tych wydarzeń, nie będziemy dysponować pełnym obrazem tego co się stało. Dotyczy to również w jakimś sensie fotografii. Wszelkie próby syntetycznego opisania świata z użyciem fotograficznego medium kończyły się bardzo połowicznymi sukcesami.

Tomasz Konart proponuje nam własne subiektywne przemyślenia na ten temat. Przy pomocy technik cyfrowych dokonuje “przefotografowania” świata w którym był wychowany i obecnego otoczenia jako przylegających do siebie całości. Na fragmentach fasady średniowiecznej katedry umieszcza lakoniczne komunikaty prasowe i cytaty z politycznych przemówień.

Ale czy tekst pojawiający się z prasowych komunikatów będzie w stanie naruszyć ustalony porządek? Czy po latach przeniesie te same odczucia i emocje czy tylko będzie graficzną formą naniesioną na obraz szlachetnej budowli z przeszłości? Czy upływający czas nie spowoduje, że tekst nabierze wieloznaczności, a obraz stanie się jedynie przeżyciem natury czysto estetycznej nie zawierającej już całego dramatyzmu danej chwili?

Przynajmniej na razie nie ma prostych odpowiedzi na te pytania. I może wcale nie będzie.

M.G.
Warszawa, 11 marca 2004.

Tomasz Konart
ur. 1955 w Warszawie
mieszka w Toronto

Studia
1975-80: Państwowa Wyższa Szkoła Filmowa, Teatralna i Telewizyjna, Łódź,
1999: B.A.A. in New Media, Ryerson University, Toronto, Canada

tomaszkonart.5tk.net

W FOTOTAPECIE poprzednio m.in.:

• Tomasz Konart "Bracia i siostry", wystawa "Małej Galerii" ZPAF-CSW (wrzesień 2001)
• Projekt "Zanikanie" (La Disparition), Québec, z udziałem m.in. Tomasza Konarta (styczeń - luty 2004)

W FOTOTAPECIE także:

• Wystawy w Małej Galerii ZPAF-CSW od 1997 r.