Paris Photo 2012

15 - 18 listopada 2012 r.

Grand Palais po raz drugi gościł Paris Photo. O tym, że te przenosiny to strzał w dziesiątkę, nie trzeba nikogo przekonywać. Ogromne zwiększenie powierzchni, lepsza topografia i komunikacja to zapewne stałe atuty nowego miejsca. No i swego rodzaju prestiż, dla imprezy, która na dobre zadomowiła się we francuskiej metropolii czyniąc ją stolicą fotografii światowej, przynajmniej każdego roku w listopadzie. Tym razem dodać do tego jeszcze trzeba siedemnastą edycję Miesiąca Fotografii, odbywającego się co dwa lata, a także po raz drugi Festival Photo w dzielnicy Saint-Germain des Prés. Oczywiście to nie koniec, bo trzeba wspomnieć jeszcze o Mois de la Photo OFF ( 90 wystaw!) i Photo OFF – Salon 2012 Young and upcoming photography à La Bellevilloise.

Na tegorocznym Paris Photo wystawiało 128 galerii (w tym 36 nowych) i 23 wydawnictwa specjalizujące się w książkach fotograficznych.

Stałe elementy tego ogromnego pokazu to prezentacja wyboru zdjęć z kolekcji JPMOrgan Chase Art. Collection, od artystów tak znanych z początków fotografii jak Gustave le Grey do czasów współczesnych jak Borys Michajłow.

Wystawa Becherów przygotowana przez Muzeum Elizejskie w Loznannie i duże pokazy pozyskanych ostatnio dzieł do kolekcji trzech instytucji (Los Angeles County Museum of Art.;Huis Marseille Amsterdam i Fotomuseum Winterthur) to uzupełnienie ogromnej oferty ponad setki galerii.

Laureatką dorocznego konkursu BMW ART. & CULTURE została urodzona w 1978 roku na Białorusi mieszkająca we Francji Alexandra Catiere, która studiowała w ICP w Nowym Jorku i pracowała w studio Irvina Penna.

Ogromnym powodzeniem, jak co roku zresztą, cieszyły się spotkania z fotografami, którzy podpisywali swoje nowo wydanie albumy, jak również specjalny program sympozjalny, w którym udział wzięli m.in. dyrektorzy znanych placówek fotograficznych na świecie, profesorowie uczelni wyższych, muzealnicy, teoretycy, eksperci, artyści m.in. Christopher Phillips – konserwator w ICP w Nowym Jorku, Hilla Becher – artystka, Thomas Ruff – artysta, Beatriz Colomina – dyrektorka programu Media and Modernity na Princeton University, David Lynch – artysta filmowiec, Michelle Kuo – naczelna redaktorka Artforum International w Nowym Jorku, Urs Stahel – dyrektor Winterthur Fotomuseum, David Joselit – profesor historii sztuki w Yale University, Mathew S. Witkovsky – dyrektor departamentu fotografii w Art. Institute w Chicago, Els Barents – dyrektorka Muzeum Huis Marseille w Amsterdamie.

Pod egidą Aperture Foundation odbył się konkurs „Prix du Livre Paris Photo” w dwóch kategoriach – „Pierwsza książka”i „Książka roku”.

Debiutem książkowym została publikacja "Concresco" Davida Galjaarda /Slavenka Drakulic & Jaap Scholten / - praca holenderskiego fotografa pokazująca Albanię w 20 lat po przełomie.

Ksiażką roku została City Diary (Volume 1-3) Andersa Petersena, wydawnictwo Steidla, 3-częściowy esej fotograficzny poświęcony „wnętrzom” trzech miast: Sztokholmowi, Sankt Petersburgowi i Tokio.

Warto odnotować że wśród 20 nominowanych do nagrody „Pierwszej książki” znalazła się również publikacja autorstwa Rafała Millacha „7 rooms” wydawnictwa Kehrer Verlag, Treemedia .

I wreszcie zawartość tych 128 galerii ! Jak zwykle nie do krótkiego opisania bo to zupełnie niemożliwe. Wypróbowana metoda oglądania poszczególnych stoisk galeryjnych to oddanie się przypadkowi, własne odkrycia, zauroczenia, przypomnienia….

Wiec najpierw zaskoczenia – wyraźnie odwrót od wielkich formatów, dibondów, wszystkich tych wynalazków technologicznych, które bardzo wpływały na sposób prezentowania prac.

Zdjęcia na tegorocznym Paris Photo podane w sposób prosty, bez żadnych udziwnień fajerwerków.. zresztą takie zdjęcia ogląda się i „odkrywa” na własny użytek - najprzyjemniej.

Taka Galeria Johannes Faber z Wiednia – zawsze dobrze zobaczyć zdjęcia Josefa Sudka, Františka Drtikola, (wszystkie szybko zarezerwowane z pomarańczowymi kropeczkami przy opisach) Otto Steinerta, albo Edwarda Westona małe (24 x 18 cm) kontaktowe odbitki aktów Anity Bremer z 1925 roku z Meksyku za jedyne 280 tysięcy Euro każdy!

Kawałek dalej piękne tableaux - seria 27 zdjęć wykonanych przez Nadara w 100 urodziny francuskiego chemika Michela Eugene Chevreula (1786 - 1889) – dokładna data powstania 31 sierpnia 1886 rok – cena - bagatela – 200 tysięcy Euro! Rzecz unikalna, rodzaj interview za pomocą zdjęć – taki prekursorski niby-film… na kilka lat przed wynalazkiem braci Lumière!

• http://www.youtube.com/watch?v=DYfNUmwxhDs
• http://www.abc.net.au/arts/artists/michel-chevreul-felix-nadar-the-first-interview/default.htm

Na stoisku Robert Mann Gallery jest i nasze od zawsze ulubione zdjęcie Henri Cartier Bressona z 1954 roku: Rue Mouffetard, tym razem „tylko” za 20 tysięcy Euro. Bo już podobnej wielkości bromowa odbitka Roberta Franka pt. Rodeo za 42 tysiące Euro.

Na każdym Paris Photo są zdjęcia Arakiego – nie mogło ich zabraknąć i teraz. Różnego rodzaju akty, również takie z kolorowymi przemalowaniami 53 częściowego kolażu „Kinbaku Shamai” zostały pokazane obok zdjęć dokumentujących akcje Schwarzkoglera.

Neoawangardowe lata 60 reprezentowane były bardzo mocno w wiedeńskiej galerii WestLicht, która zaprezentowała dosyć wyczerpującą dokumentację zdjęciową działań performerskich jedngo z najbardziej słynnych wiedeńskich akcjonistów Rudolfa Schwarzkoglera. Wtedy w latach 1965-66, kiedy powstały te zapisy z kilku akcji m.in. z udziałem innych artystów jak choćby Hermann Nitsch, zdjęcia te zapewne nie posiadały jeszcze wartości artystycznej, były raczej dość precyzyjną dokumentacją niezwykle drastycznych działań Schwarzkoglera ( który zresztą jak wiadomo zmarł, zadając sobie kolejne samookaleczenia w ramach wykonywanych przez siebie akcji ). Żadne z tych zdjęć nie zostało sygnowane przez Schwarzkoglera, ich autorami są Ludwig Hoffenreich (zm. w 1975) i po części Michael Epp, który je zrealizował (czytaj: wykonał odbitki) dopiero w latach 1972-73 i Franziska Cibulka (Krammel).

Fotografie te sygnowane są z tyłu nazwiskami wiedeńskich akcjonistów którzy brali udział w tych performances: Guentera Brusa, Eidth Adam (wdowy po Schwarzkoglerze) Hermana Nitscha.

Interesujące jest zawsze, czy na Paris Photo pojawią się jakieś zdjęcia klasyków, które niezbyt sa dobrze znane… i w tym roku seria palących kobiet w Galerii Michaela Hoppena wypełniła to oczekiwanie. Zobaczyć na maleńkim zdjęciu (9 x 12 cm) Josephine Baker z papierosem w 1927 roku i to jeszcze na zdjęciu z serii 17 fotografii Jacques-Henri Lartigue’a to jest miła niespodzianka.

Oprócz samej fotografii Paris Photo oferuje dużo informacji nt. czasopism, książek..

Na stoisku zaraz przy wejściu można było zapoznać się z nowościami w tej dziedzinie, np., wychodzącym od niedawna magazynem Dear Dave w Nowym Jorku, czy Else wydawanym przez Muzeum Elizejskie w Loznannie. Co ciekawe w numerze 4/2012 ten szwajcarski magazyn zamieszcza sześciostronicowy materiał pt. „Naufrages” z lat (1979-1989) Alaina Baczynsky’ego, izraelskiego artysty, którego wystawa-instalacja zawierająca ten materiał miała premierę w Galerii Laboratorium Centrum Sztuki Współczesnej w Warszawie 21 lat temu!

Przy okazji na jednym ze stoisk ukazał się pierwszy numer – zwiastun odradzającego się legendarnego pisma Camera, które ukazywało się w Szwajcarii od lat 20 ubiegłego wieku, a w latach 60. i 70. kiedy pismem kierował Allan Porter było ono jednym z najbardziej wpływowych i wartościujących fotografię światową pism poświęconych fotografii. Swoje zdjęcia zamieszczali tam m.in. Bill Brandt, Robert Frank, fotografowie Magnum.

Pierwszy numer odrodzonej Camery ma się ukazać w styczniu 2013 roku.

Fotografia polska na Paris Photo była prezentowana głównie w Galerii Asymetria z Warszawy. Już po raz trzeci ta galeria znalazła uznanie w oczach organizatorów i jako jedyna z Polski zaprezentowała w tym roku bardzo zwartą i ciekawą ekspozycję, która składała się jakby z dwóch części – a wszystko pod jednym, może zbyt „rynkowym” tytułem: „Communism under construction. Polish Photography After 1945”. Ten tytuł zapewne bardziej pasował do części poświęconej Nowej Hucie z lat 50. – zdjęciom dwóch fotografów Henryka Markiewicza i Wiktora Pentala. Ta część wystawy bardzo starannie i nieszablonowo zaaranżowana przez Łukasza Trzcińskiego, zawierała również prace Krzysztofa Pijarskiego i Tomasza Szerszenia, którzy w swojej twórczości dają własne reinterpretacje klasycznych już fotografii z tego okresu.

Ciekawiej chyba, być może dlatego że zupełnie w nowym świetle, wybrzmiały, jeśli można użyć takiego słowa, prace Tadeusza Sumińskiego – 9 czarno-białych fotografii z cyklu „fabrycznego” (Sumiński wykonał te zdjęcia w zakładach pracy w latach 60.), w prostych a zarazem eleganckich ramach drewnianych stanowiło bardzo atrakcyjny zbiór nie tylko pod względem artystycznym, ale i cenowym – każda z fotografii wyceniona została na 1 500 Euro.

Piękne prace Zofii Rydet, wsparte reprintem jej książki Mały Człowiek, jak zwykle ciekawe zdjęcia Jerzego Lewczyńskiego – w sumie bardzo dobrze zestawiona propozycja.

Na stoisku Asymetrii przez wszystkie dni panował ożywiony ruch, i to nie tylko dlatego że miała ona tym razem bardzo dobrą lokalizację, w głównym ciągu, blisko wejść od strony frontowej Grand Palais. Miała przede wszystkim ciekawą, przemyślaną propozycję – wydaje się, że właściciele nabywają nieodzownego dla takich imprez doświadczenia okupionego zapewne ogromną pracą i być może Galeria Asymetria będzie stałym uczestnikiem kolejnych Paris Photo, co jak wiadomo jest już sporym sukcesem.

Paris Photo to również możliwość otarcia się o świat wielkich nazwisk, znanych z pierwszych stron gazet celebrities, znanych fotografów… już pierwszego dnia, właściwie dzień przed otwarciem w czasie kilkugodzinnego pokazu dla specjalnie zaproszonych gości pojawiła się partnerka życiowa prezydenta Francji pani Valérie Trierweiler. I naszemu sprawozdawcy udało się (może niezbyt profesjonalnie) uwiecznić ten moment…. Pomiędzy wieloma znanymi fotografami pojawił się również Josef Koudelka, który jak zawsze tryskał dobrym humorem i sympatycznie witał się ze wieloma znajomymi.

Już wkrótce nastąpią podsumowania tegorocznego Paris Photo – wykażą one tendencje zwyżkowe jeśli chodzi o frekwencje (na pewno – momentami ścisk był nieopisany a kolejki przed wejściem nie miały końca!), nie wiadomo jak z transakcjami. Niemniej trzeba przyznać, że jest to impreza z dużym sensem i rozmachem, nie mająca jak dotąd konkurencji, chociaż na wiosnę (25-28.04. 2013) odbędzie się po raz pierwszy jej mutacja w Los Angeles w Kalifornii. Amerykanie pozazdrościli sukcesu i co nie bez znaczenia odgrywają oni wiodącą rolę jeśli chodzi o kupowanie i kolekcjonowanie fotografii na świecie. Ale czy uda im się przyciągnąć taką ilość wystawców i miłośników fotografii…?

Zobaczymy – należy im tego życzyć. Dla dobra fotografii.

Marek Grygiel

 

 

Zobacz też:

• Paris Photo 2012 (oficjalna witryna)

W FOTOTAPECIE poprzednio m.in.:

• Paris Photo 2011 (i inne foto-atrakcje w Paryżu)
• Fotograficzny Paryż – listopad 2010
• Paris Photo 2009 (i dużo więcej...)
• Paris Photo i Mois de la Photo - listopad w Paryżu (2008)
• PARIS PHOTO 2007
• Paris Photo 2006
• Miesiąc fotografii w Paryżu (Mois de la Photo a Paris 2004, Paris Photo 2004)
• Paris Photo 2003
• Fotograficzny Paryż 2000: W oczekiwaniu na...  |  Już się zaczęło...  |  I'm completely exhausted
• Najdłuższy miesiąc w Paryżu - korespondencja z Mois de la photo a Paris (listopad 1998)

 

 

---

Spis treści

Copyright © 1997-2024 Marek Grygiel / Copyright for www edition © 1997-2024 Zeta-Media Inc.