Toggle nav
Hasło tegorocznego festiwalu to „Granice tolerancji”
Więcej... »
W ramach WGW kilka galerii pokazuje artystów, których medium jest fotografia.
W Muzeum Narodowym w Warszawie przedstawiono obszerną wystawę fotografii artystów węgierskich.
Rozmowa z Maćkiem Jaźwieckim o tegorocznych Les Rencontres de la photographie w Arles we Francji.
Ewa tworzyła zdjęcia czysto fotograficzne, odznaczające się pewną nostalgią, niedopowiedzeniem, a jednocześnie tak doskonałe i realistycznie prawdziwe.
W Literaturze na świecie, przy okazji prezentacji nowych zjawisk literackich w Kanadzie, przywołano fotografię z odległej epoki, która niesie odrębną, autonomiczną narrację.
Vladimír Brigus to chyba najbardziej znana i rozpoznawalna osobowość w czeskiej fotografii ostatnich lat. Wystawa w Muzeum Śląskim w Katowicach.
Literatura inicjuje jeden z kolejnych fotograficznych tematów podejmowanych przez Tadeusza Rolke.
Zmarł wybitny fotograf, twórca środowiska fotograficznego w Jeleniej Górze. Jego wierność prawdziwej fotografii była godna podziwu.
Szansa poznania prac, które tym razem kładą nacisk na „bogactwo możliwości, jakie daje twórcom fotografia do badania relacji przedmiotu z jego obrazem”.
W założeniach fotografia miała odgrywać w wydawnictwie równorzędną rolę w stosunku do tekstu.
Wystawa w Centrum Sztuki Mościce
Wystawa w Muzeum Plakatu, dokumentacje, książki
Wystawa Anny Beaty Bohdziewicz „Fotodziennik i inne zdjęcia” w Tarnowskim Centrum Kultury.
W Zachęcie - próba połączenia różnych dyscyplin w ramach jednej wystawy
Po ubiegłorocznych tragicznych zamachach nic ze złowieszczych przewidywań się nie sprawdziło. Dwudzieste Paris Photo odniosły nie tylko sukces organizacyjny ale i zapewne frekwencyjny.
Zakwestionowali całą tradycję fotograficzną w Polsce, zarówno fotoreportaż, jak i tzw. fotografię realistyczną.
Archiwum Dr Tuszki, które powstawało na przestrzeni wielu lat, to pokaźna ilość 60 tysięcy starannie uporządkowanych zdjęć.
Największe zainteresowanie wzbudziło zdjęcie Stanisława Ignacego Witkiewicza (Witkacego) „Potwór z Düsseldorfu”
Czy można fotografować coś, co wydarzyło się ponad 70 lat temu?
Twórczość Zdebiaka daleko wykraczała poza fotografię. Tworzył instalacje, obiekty nietrwałe, które poddawał destrukcji, używał własnego ciała jako podstawowego środka ekspresji.
Wystawa obejmuje szeroki zakres twórczości artysty, począwszy od słynnego „Albumu rodzinnego” poprzez kolejne cykle z ostatnich 20 latach, a także prace najnowsze.
Lwów tamtych dni, kiedy tak wiele się zmieniało i tak wiele było związanych z tym oczekiwań.
Dwóch fotografów i dwa cykle fotograficzne. Galeria WM w Amsterdamie.
Był postacią niezwykłą, bez kategorycznych osądów, ale rzetelną do bólu w swoich wyborach i decyzjach.
Elaine była świetnym fotografem ale była też bardzo fajną, otwartą, niezwykle pogodną osobą...
Powodzenie twórczości fotograficznej Zbyszka Siemaszki jest najlepszym przykładem komuno-nostalgii.
Fotografia ma się dobrze. Szczególnie w Skandynawii. Nie tylko z powodu znanych na całym świecie fotografów, imprez, festiwali i wydawnictw, ale również za przyczyną doskonale działających instytucji.
World Press Photo próbuje przybliżyć nam świat, który jest tak złożony i nieprzewidywalny. W tym roku tematem przewodnim są uchodźcy.
Artysta mający zawsze do przekazania najistotniejsze i niekończące się intrpretacje nt. sztuki we współczesnym, skomplikowanym świecie.
Fotografia stała się adekwatnie wybranym medium dla wyrażenia twórczych zamierzeń.
Pustoła wcześnie ujawnił swój ogromny talent fotograficzny, by później rozwinąć go w wielu projektach i realizacjach, wychodzących znacznie poza fotografię.
Mimo doskwierających upałów, położone na południu Francji miasto Arles stało się w lipcu prawdziwym rajem fotograficznym w Europie.
Żadne fotografie nie miały tak wielkiego wpływu na obraz żydowskiego życia w Europie Wschodniej u progu Zagłady jak zdjęcia Romana Vishniaca.
Próba dotarcia do Żydów, którzy nie wyemigrowali i którzy kultywują tradycje żydowskiego życia tyle lat po II wojnie światowej.
Kuratorzy Centrum Pompidou w Paryżu wybrali sobie za cel szukanie odpowiedzi na tytułowe pytanie wśród praktyków fotografii – samych fotografów.
Józef Robakowski za zadanie postawił sobie odkrycie mentalności aktualnie działających artystów, ujawnienie ich świadomości historycznej”..
Znalezisko Lewczyńskiego zawierało zdjęcia z erotycznego teatrzyku, ale również z bliżej nie określonych spotkań towarzyskich nowojorskiej bohemy.
Materiałem do tego pokazu są przedwojenne negatywy znalezione przeze mnie w dość dziwnych okolicznościach na ulicy w Tallinnie.